HOSPITAL PÚBLICO XA!!!


UN POUCO DE HISTORIA…………


As necesidades de atención hospitalaria dos máis de 600 mil habitantes
da comarca de Vigo víronse desatendidas desde que o Hospital Xeral quedou
pequeno a principios dos anos 70. Desde entón, os intentos de dar satisfacción
a esas necesidades, víronse frustrados pola influencia que tivo un coñecido
hospital privado da nosa cidade, que temía no desenvolvemento da sanidade
publica, unha diminución da súa influencia e do seu negocio sanitario.
Así se renunciou nos anos setenta a ampliar o hospital Xeral nos
terreos situados alén da rúa Vázquez Varela, e nos oitenta frustrouse que o
hospital do Meixoeiro fose o gran hospital que estaba programado, quedándose
insuficiente xa no momento da súa inauguración.
O resultado destas carencias de camas e de servizos foi que este
hospital privado, recollese os froitos do que sementou, conseguindo a atención
dos mais de cen mil habitantes do Morrazo, de barrios de Vigo e do Val Miñor,
atención que o SERGAS paga.

Unha situación insólita en España

A DEMANDA DUN NOVO E GRAN HOSPITAL.
Desde finais dos anos noventa a Plataforma para a Defensa da
Sanidade Publica de Vigo liderou a oposición a MEDTEC, e a demanda dun
novo gran hospital en Vigo que acabase coa dispersión da atención en varios
centros, devolvese á cidadanía atendida no hospital privado o dereito a ser
atendida nun moderno hospital público, mellorase a calidade da atención, e da
importante investigación, especialmente das enfermidades cancerosas que
carecen dun centro líder en Galicia.

O NOVO HOSPITAL, LISTO PARA INICIAR AS OBRAS.
O anterior goberno disolveu MEDTEC e deu os pasos imprescindibles
para dar satisfacción, por fin, tras case cincuenta anos, a esa xusta e sentida
demanda.
Ao chegar á Xunta o equipo do PP, o NOVO HOSPITAL de VIGO
estaba listo para que se licitase o concurso para a súa construción.

UN HOSPITAL NECESARIO, DESEÑADO POR QUENES SABEN.

Foi planificado conxuntamente cos arquitectos por médicos,
enfermeiras e persoal administrativo de todos os servizos.
Pode dicirse que por primeira vez en Galicia, o futuro Novo Hospital de
Vigo, era o resultado do consenso e da suma de vontades.

UNHA GRAN FRUSTACIÓN E ENGANO Á CIDADANÍA VIGUESA.

Agora o novo equipo de goberno frustra novamente estes desexos e
realidades recortando o novo hospital –eles din mellorándoo- e someténdoo
novamente, de varios xeitos, aos intereses do coñecido hospital privado.
¿Atreveríase a Consellería de Sanidade a promover isto mesmo en A
Coruña ou en Santiago?

O NOVO HOSPITAL SERÁ MÁIS PEQUEÑO.

Cunhas 380 camas menos das do proxecto aprobado, teremos unha
carencia que obrigará aos usuarios da comarca a continuar dependendo do
hospital privado, a pesar de ter os mesmos dereitos que o resto dos usuarios de
Galicia.
O negocio da saúde que se perpetúa agora no século XXI.

NON SERÁ UN HOSPITAL CENTRAL.

Un gran hospital só debe ter un gran servizo de urxencias para ser
tal. E o novo plan admite que os usuarios da Sanidade Pública ingresen por
outro servizo de urxencias no hospital privado.

MANTEÑEN A ACTUAL DISPERSIÓN.

No lugar dun gran hospital, manteñen pequenos hospitais, algo
negativo que o goberno disfraza de positivo chamándoo modelo de
“multihospital”.

NON SÓ PEQUENO E INSUFICIENTE ……….. TAMÉN PRIVATIZADO

A pesar de que o goberno saínte orzamentara o hospital e dispuxera
que o seu pago o efectuáse a SPI (Sociedade Publica de Investimentos), a
Xunta agora alega que non ten diñeiro.
Teno para continuar proxectos de dubidoso interese como algún
superporto, para a Cidade da Cultura, para o ensino privado, pero ten a
impudicia de afirmar que non o ten para o Novo Hospital de Vigo.
ASÍ QUE NON HAI DIÑEIRO PARA A SANIDADE………?.

Néganllo á infraestrutura sanitaria máis necesaria de Galicia desde hai
moitos anos. Unha escandalosa mostra da discriminación á que se somete á
cidadanía que mais impostos achega ao goberno de Galicia. O diñeiro do Novo
Hospital de Vigo lévano entregando desde fai anos, día a día vía impostos, os
empregados, os profesionais e as empresas da nosa industriosa e
emprendedora comarca.

Ti, eu e…todos….. Pagámolo xa e esixímolo xa.

A COBIZA DA SANIDADE PRIVADA E A COMPLICIDADE DA XUNTA.

O que realmente sucede é que o recorte de camas que lles asegura o
negocio privado, parécelles aínda insuficiente. Desexan que o financiamento e
a propiedade privada do novo hospital incrementen aínda máis os beneficios
privados, a expensas dos fondos que por impostos achegamos nós, e os que
achegarán durante anos os nosos fillos e fillas.

Por iso pon á fronte do SERGAS a unha persoa do equipo desa
empresa privada: A raposa ao coidado das galiñas.

QUE SIGNIFICA A PFI OU INICIATIVA DE FINANCIAMENTO PRIVADO?.
Pretenden que o hospital o constrúa una asociación de empresas
constituída por un banco, unha gran construtora e unha empresa sanitaria da
comarca.

A estas empresas o SERGAS pagaríalles unha elevada cantidade ao
longo dos trinta anos seguintes á súa inauguración. Multiplícase así o custo
estimado de 360 millóns de euros por unhas seis ou sete veces, ata un monto
total superior aos 2.500 millóns de euros. Durante todo ese tempo o hospital
non pertencerá ao SERGAS, que estará como alugado.

MAIS CARO, MAIS TEMPO E ENCIMA……….. NON É NOSO.

Este xeito de dar diñeiro á iniciativa privada empezou no Reino Unido e
denomínase PFI ou Iniciativa de Financiamento Privado e foi importado polo
goberno de Esperanza Aguirre á Sanidade Pública madrileña. Con tan
desastrosos resultados para a atención sanitaria e as arcas públicas, como
estupendos para os intereses privados.

E PORQUÉ É PREXUDICIAL A PFI PARA OS USUARIOS E PARA A
SANIDADE PÚBLICA?.

Ao longo de polo menos trinta anos ampliables a sesenta, unha gran
parte dos fondos sanitarios destinados á atención, serán desviados para pagar
aos propietarios privados do hospital uns enormes canons ou intereses. Haberá
menos diñeiro para persoal médico, para enfermería, para renovar o
equipamento, para a atención aos pacientes en definitiva, ...

Cada vez que o SERGAS precise mover un tabique, os donos do
hospital porán problemas. E cada problema só ten unha solución: máis diñeiro.
A experiencia do Reino Unido demostra que a calidade da Sanidade
Pública se desmorona. Algo que a sanidade-negocio necesita para
estimularnos para acudir a ela.


MANIFESTACIÓN
XOVES 29 DE OUTUBRO AS 20 HORAS NO CRUCE DA GRAN VÍA CON URZÁIZ TEMOS UN MES, ANTES DE QUE OS ORZAMENTOS DE 2010 SEXAN DISCUTIDOS NO PARLAMENTO DE GALICIA, PARA
SALVAR O PROXECTO DO NOVO HOPITAL.

SE NON É ASI, É QUE SE ENTREGA O NOVO HOSPITAL Á INICIATIVA PRIVADA.

APOIA AGORA AO TEU HOSPITAL ACUDINDO Á MANIFESTACIÓN, ALGÚN DÍA O HOSPITAL AXUDARACHE A TI

"SIMPLEMENTE RESPIRAR"

JUST BREATHE/PEARL JAM


Yes I understand that every life must end, aw huh,..
As we sit alone, I know someday we must go, aw huh,..
I’m a lucky man to count on both hands
The ones I love,..

Some folks just have one,
Others they got none, aw huh,..

Stay with me,..
Let’s just breathe.

Practiced are my sins,
Never gonna let me win, aw huh,..
Under everything, just another human being, aw huh,..
Yeh, I don’t wanna hurt, there’s so much in this world
To make me bleed.

Stay with me,..
You’re all I see.

Did I say that I need you?
Did I say that I want you?
Oh, if I didn’t now I’m a fool you see,..
No one knows this more than me.
As I come clean.

I wonder everyday
as I look upon your face, aw huh,..
Everything you gave
And nothing you would take, aw huh,..
Nothing you would take,..
Everything you gave.

Did I say that I need you?
Oh, Did I say that I want you?
Oh, if I didn’t now I’m a fool you see,..
No one know this more than me.
As I come clean.

Nothing you would take,..
everything you gave.
Hold me till I die,..
Meet you on the other side.

a veces gustaríame volver atrás

Porque a veces meto a pata, porque a veces das miñas equivocacións saen resultados non esperados que salpican ós demáis, porque a veces me sinto derrotada, porque a veces me gustaría dar marcha atrás, máis que nada por non facerlle dano a xente que quero, porque agora mesmo non sei que sairá de todo isto pero o único que me faría feliz sería que se alguén ten que sair perxudicado de todo isto sexa eu, que non lle salpique a ninguén máis.

Pero no, seguramente non será así,seguramente sairá todo mal, a pesar de que a miña intención non era facerlle daño a nadie, necesito solucionar isto,non sei como, pero teño que topar a solución canto antes.

Vindaloo Rockets "Diggin' your grave"

Hola

Hoxe quero falarvos de este grupo porque me gustaría que o escoitárades e que comentárades que vos parece a sua música. Son galegos e fan música rock, este é o seu primer disco que está a venta en ELEPÉ e HONKY TONK en Vigo polo módico precio de 10€. Si tedes tempo e ganas entrade na sua páxina: www.myspace.com/vindaloorockets xa veredes como merece a pena dedicarlle uns minutos.



Moitos bicos para todos e todas

MODO "ON", O RLY?... YEAH RLY

Despois de moito tempo, por fin estou outra vez en activo. Despois de pasar por un estado de ansiedade en do maior e de esperar no hospital durante horas e horas... despois de que todo saira ben e a uns días de que meu pai volte para a casa, por fin poiden disfrutar de boa música en directo e quedarme con ganas de máis.

Onte en Castrelos actuaban Keane e para min foi un concerto xenial ^_^ cada día gústame máis miralos en directo, son fantásticos. Espero que o concello de Vigo siga traendo boa música para poder disfrutar dese precioso escenario que é Castrelos.

Boa música, boa compañía e camiseta de concerto ;-) agora sí podo decir que chegou o verán (aínda que chova). Dentro de duas semanas Paredes de Coura ^_^

Basi e Mosi

Estes son Basi e Mosi, meus pais, xa sei que todo o mundo lle quere moito os seus pais, eu ós meus tamén por suposto, moitísimo.

A historia de Basi e Mosi está chea de amor e sufrimento, pero sobre todo de amor. Ese amor que fai que sigan xuntos case toda a vida, ese amor incondicional que a pesar de todas as suas diferencias os mantén xuntos despois de 59 anos de matrimonio.

Agora teñen que pasar unha proba moi dura, porque teñen que operar a papá e a pesar de que pasou por cousas moi graves esta é unha situación moi delicada na que se pon moito en xogo, mellor dito, todo. Pero estamos aquí, esperando cos dedos cruzados para que todo saia ben e que poidamos seguir sendo a familia que somos por algúns anos máis, cos nosos defectos e coas nosas virtudes, pero todos xuntos.

Hoxe as 12 da noite da noite especial de San Xoán, donde todo é máxico escribo estas líneas porque creo que me fan ben, porque se realmente esta noite é a noite dos desexos, eu pido que todo saia ben, por favor, que este sexa outro paso máis para adiante, para seguir todos xuntos.

Aquí queda a miña petición, como dirían en "Cañas y Barro" "se lo diré al viento por si alguien quiere oirlo"


Bicos e feliz noite de San Xoán a tod@s

Mario Benedetti morreu

Non che digo adiós porque aínda que o teu corpo non estea aquí quédanme as tuas fermosas e sabias palabras. Esta semana é unha semana triste, duas grandes persoas nos deixan Antonio Vega e Mario Benedetti, para min importantes, porque moitísimas veces me refuxei nas suas palabras, moitas veces me acompañaron e sei que, para a miña sorte, moitas veces máis me acompañarán.

Mil gracias por regalarnos as tuas palabras, os teus pensamentos, as tuas queixas, os teus sentimentos.




Quérote moito querido compañeiro, sin conocerte en persona pero sí en pensamento.

BALADA DEL MAL GENIO

Hay días en que siento una desgana
de mi, de ti, de todo lo que insiste en creerse
y me hallo solidariamente cretino
apto para que en mí vacilen los rencores
y nada me parezca un aceptable augurio.

Días en que abro el diario con el corazón en la boca
como si aguardara de veres que mi nombre
fuera a aparecer en los avisos fúnebres
seguido de la nómina de parientes y amigos
y de todo el indócil personal a mis órdenes.

Hay días que ni siquiera son oscuros
días en que pierdo el rastro de mi pena
y resuelvo las palabras cruzadas
con una rabia hecha para otra ocasión
digamos, por ejemplo, para noches de insomnio.

Días en que uno sabe que hace mucho era bueno
bah tal vez no hace tanto que salía la luna
limpia como después de un jabón perfumado
y aquello sí era auténtica melancolía
y no este malsano, dulce aburrimiento.

Bueno, es balada sólo es para avisarte
que en esos pocos días no me tomes en cuenta.

Mario Benedetti

Hai días nos que me gustaría desaparecer,
escapar sen mirar atrás, correr sen rumbo fixo,
só eu e a miña música, esa que sempre está ahí
cando a necesito, hai días nos que non estou sociable,
non quero falar, quero estar sola conmigo mesma.

Agora que sabedes que teño eses días,
non me tomedes en conta cando, de repente, desapareza.

Bicos

Nuria

Antonio Vega

Hoxe morreu Antonio Vega, hai moitas cancións del que me gustan moito. Esta é unha delas.

Gracias por moitas horas da miña vida nas que me fixeche sentir viva. Ata sempre querido Antonio.





Háblame a los ojos - Antonio Vega

Quiero decirte,
quiero decite que mi adiós
quiero decirte que mi adiós no fué, huir del follón.

Quiero que entiendas,
quiero que entiendas que ha de haber
quiero que entiendas que ha de haber un par para ser dos...
y jugar...

Y no le tengo miedo al tiempo que se va, no
yo sé que se parecen sueño y realidad, lo podría jurar.

Es el momento,
es el momento de saber,
es el momento de saber escuchar, si hay alguien más.

Nunca la lluvia dijo al hielo qué calor, noo
por eso yo nunca me quejo de su amor
Silencioso ardor.

Dí, por qué no me puedes mirar
será núestra lengua desigual
el que tu no me digas la verdad será que no me miras al hablar.

Mucho mas cerca
casi a mi lado está el azar
más cerca cada vez de ti están, el cielo y el mar.

Y no le tengo miedo al tiempo que se va, noo
nunca la lluvia dijo al hielo qué calor. Silencioso ardor

Pode un corazón apagado encenderse outra vez?

Pois sí, pode, pero con reservas, desconfiado,e deste xeito é moi difícil que algo funcione, deste xeito a desconfianza, a inseguridade cobra máis importancia, ten máis poder a hora de tomar decisións. Creo que, chegado o caso, eu non son a máis indicada para falar, xa que me deixo levar sempre por as eternas preguntas.. ¿e si...?

¿Por qué? porque xa non temos o ímpetu de antes de que nos dañaran, porque sempre temos presente que pode sair mal outra vez, xa sei que vale máis arriscarse e perder, que non facer nada e arrepentirte e perder a oportunidade. Pero eu son así, non podo cambiar, o medo o rechazo sempre estará presente, por iso desde aquí, quero deixar claro que se depende de min, nunca pasará nada.

Atentamente,

eu mesma ;-)

Cadea poética por Benedetti

Mario Benedetti está ingresado, de gravidade, dende hai unha semana nun hospital. A muller de Saramago propuso encher o ciberespazo cunha cadea poética, unha cadea que lle recorde a Benedetti que tod@s estamos con el, coa súa poesía humana, valerosa, reivindicativa.

Nós, homildemente queremos sumarnos a esta cadea poética porque, como diría Celso Emilio, queremos, nos peta e nos dá a gaña, por que nos sae de dentro, dunha tristura aceda…

Eliximos un poema que xunta humor e declaración de principios: Ustedes y nosotros.

Desfrutadeo:

Ustedes cuando aman
exigen bienestar
una cama de cedro
y un colchón especial

nosotros cuando amamos
es fácil de arreglar
con sábanas qué bueno
sin sábanas da igual

ustedes cuando aman
calculan interés
y cuando se desaman
calculan otra vez

nosotros cuando amamos
es como renacer
y si nos desamamos
no la pasamos bien

ustedes cuando aman
son de otra magnitud
hay fotos chismes prensa
y el amor es un boom

nosotros cuando amamos
es un amor común
tan simple y tan sabroso
como tener salud

ustedes cuando aman
consultan el reloj
porque el tiempo que pierden
vale medio millón

nosotros cuando amamos
sin prisa y con fervor
gozamos y nos sale
barata la función

ustedes cuando aman
al analista van
él es quien dictamina
si lo hacen bien o mal

nosotros cuando amamos
sin tanta cortedad
el subconsciente piola
se pone a disfrutar

ustedes cuando aman
exigen bienestar
una cama de cedro
y un colchón especial

nosotros cuando amamos
es fácil de arreglar
con sábanas qué bueno
sin sábanas da igual.

Mario Benedetti

Por qué

Porque é moi difícil sorrir cando che tocan as pelotas de seguido,
porque é moi fácil dar consellos cando o que os da non ten que facer nada,
porque todos somos moi fortes cando non estamos na pel dun mesmo,
porque para vivir moitas veces toca sufrir,
porque a pesar de sufrir seguimos andando e seguimos tratando de aproveitar os bos momentos para sorrir,
porque aínda que hai alguén que pensa que "temos o que merecemos" eu non estou dacordo en absoluto con esa teoría,
porque non só non merecemos sufrir, é totalmente gratuito todo o sufrimento que te apreta e te asfixia,
porque aínda nos queda moito por sufrir
porque a pesar de todo, de non entender nada, acatas todo o que che tiren enriba e aínda temos arranque para decir que "podía ser peor",
porque hoxe non teño un día moi bo e necesito desafogar,
porque estou farta da xente que só pensa en sí mesma.

Porque será mellor que pare de escribir para que non vos cause unha dor de cabeza a vos que non tedes culpa de nada... ;-)

Defensa de la alegría




Defender la alegría como una trinchera
defenderla del escándalo y la rutina
de la miseria y los miserables
de las ausencias transitorias
y las definitivas

defender la alegría como un principio
defenderla del pasmo y las pesadillas
de los neutrales y de los neutrones
de las dulces infamias
y los graves diagnósticos

defender la alegría como una bandera
defenderla del rayo y la melancolía
de los ingenuos y de los canallas
de la retórica y los paros cardiacos
de las endemias y las academias

defender la alegría como un destino
defenderla del fuego y de los bomberos
de los suicidas y los homicidas
de las vacaciones y del agobio
de la obligación de estar alegres

defender la alegría como una certeza
defenderla del óxido y la roña
de la famosa pátina del tiempo
del relente y del oportunismo
de los proxenetas de la risa

defender la alegría como un derecho
defenderla de dios y del invierno
de las mayúsculas y de la muerte
de los apellidos y las lástimas
del azar
y también de la alegría


Mario Benedetti

Defendámola e tratemos de vivir sempre pegados a ela,
deste xeito poderemos seguir camiñando hacia adiante cando todo se complica.

Nuria

Hoxe está de cumple a miña preciosa Alexia e digo miña porque xa se me meteu dentro, é tan preciosa por dentro que así luce de bonita por fora. Sempre tan alegre e tan chea de vida que te contaxia.

Esta canción é unha das últimas que lle gusta moito e por iso quero deixala aquí para ela, para que a escoite dende este recuncho.






Un bico moi grande miña princesiña

Benvidos a esta ventana onde tratarei de ir deixando as miñas opinións, as miñas historias e como non os meus desbarres.

Se vos interesa algo do que aquí leades, alégrome moito.

Adiante pois con esta aventura ;-)